تأثیر اسانس های گیاهان مرزه و سیاه دانه بر روی فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور

چکیده زمینه و هدف: لیشمانیازیس از جمله بیماری های مشترک بین انسان و حیوان است که به وسیله انگل تک یاخته ای از جنس لیشمانیا ایجاد می شود. از دیرباز از گیاهان دارویی برای اثرات موضعی و عمومی لیشمانیازیس استفاده می شد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر اسانس های گیاهان مرزه و سیاه دانه بر روی فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی اثرات اسانس های گیاهان مرزه و سیاه دانه بر روی فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور بررسی شد. ارزیابی این مطالعه بر اساس میانگین انگل های زنده در فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا پس از مجاورت با غلظت های مختلف گیاهان دارویی و داروی شیمیایی گلوکانتیم با دوز مشخص در فواصل زمانی مختلف بود. به این منظور عصاره های مختلف با نسبت های1/0، 2/0، 4/0، 8/0، 2/1، 6/1 و 2 درصد اضافه شد. گروه های مختلف این مطالعه در دمای 26 درجه سانتی گراد درون انکوباتور (گرم خانه) و در شرایط یکسان نگهداری شدند. پس از گذشت 24 ساعت، انگل ها از انکوباتور خارج شده و تعداد انگل های زنده شمارش شد. داده ها با آزمون های آمار توصیفی، تست توکی و جی ام ال تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین گروه های دریافت کننده اسانس های مرزه و سیاه دانه با داروی گلوکانتیم، اختلاف معنی داری در کاهش انگل ها وجود داشت(05/0p<). نتیجه گیری: با توجه به افزایش مقاومت های دارویی به انگل لیشمانیا می توان از اسانس های گیاهی نظیر مرزه و سیاه دانه به عنوان درمان جایگزین برای کنترل بیماری لیشمانیازیس استفاده نمود. واژه های کلیدی: اسانس، مرزه، سیاه دانه، لیشمانیازیس